De Verzameling / Collection

De verzameling van Jules De Bruycker moet in 3 delen worden opgesplitst.

1. De etsen, enkele van de etsen werden in kleur uitgewerkt.
2. De tekeningen-aquarellen, tekeningen, potlood, inkt en 8 olieverfschilderijen.
3. Enkele houtsnedes voor boekillustraties.

In totaal zijn er 311 (update 23/08/2007) etsplaten gegraveerd waarvan sommige op verschillende wijzen gebruikt zijn.
Het oeuvre-catalogue van Grégoire Le Roy gaat tot 1933.
Daar waar Jules De Bruycker geëtst heeft , tot 1945.
Sommige staten zijn zo veranderd op de plaat, dat men de indruk heeft, dat het een andere plaat is.
Nooit heeft iemand, of een instelling (museum) de volledige verzameling van de etsen samen gehad.
De grote verzamelaar tot 1935 was René Van Herreweghe, ingenieur-architect, geboren te Gent op 14 februari 1870, en overleden te Gent op 9 maart 1938.
Hij was de grootste mecenas van Jules De Bruycker.
Het is erg spijtig dat hij in de laatste jaren wat door Jules De Bruycker aan de kant is gezet.
Ook waren er belangrijke discussies.
René Van Herreweghe was zeer katholiek en weigerde naakttekeningen en -etsen te kopen.
Rond de jaren 1932 gingen zijn financiële middelen naar andere prioriteiten en is hij enkele belangrijke etsen ontlopen.
Zijn volledige etsenverzameling werd na zijn dood gekocht door de bank Paris-Bas (Maurice Naessens), welke heel spoedig een tal van belangrijke werken verkocht (staten) in
de Bedfort Gallery in Brussel.
Gelukkig was er één verzameling (VDB) die op enkele werken na al deze staten gekocht had.
Veertig jaar later besliste de Paris-Bas hun verzameling weg te doen.
Enkele jaren later besliste de (VDB) de speciale staten te verkopen.
De beide verzamelingen werden integraal verworven door een patrimoniumvennootschap die ze onderbracht in “de stichting Jules De Bruycker”.
John De Bruycker, geboren te Gent op 17 maart 1944, is steeds de motiverende kracht geweest die in een tijdspanne van 30 jaar voor de vennootschap deze verzameling heeft uitgebreid.
John De Bruycker heeft geen enkele familiale band met Jules De Bruycker.
Het zijn enkel naamgenoten.

Jef Singelijn, deze kinderloze verzamelaar, schonk zijn volledige verzameling aan het M.S.K.G.
Zowel de etsen, de tekeningen en de aquarellen waren van een uitzonderlijke kwaliteit.
Door het overlijden van Andrée De Bruycker op 22/01/2006, dochter van de kunstenaar, dienen toch een aantal belangrijke wijzigingen te gebeuren aan de biografie van De Bruycker.
Jules De Bruycker heefdt nl.tijdens zijn verblijf in Londen en voor zijn huwelijk een belangrijke hoeveelheid naakten, alsook oorlogswerken gemaakt, welke nooit door iemand werden gezien.
Deze werden in een aparte map bewaard en dienden vernietigd te worden.
Enkele van deze oorlogswerken en van deze naakten zijn in de beginperiode 40-45 effectief vernietigd.
Van twee oorlogswerken bestaan er nog fragmenten.
De rest van de map is angstvallig verborgen gehouden, eerst door de echtgenote, en later door de dochter.

Het is maar in 2003, toen ze vertrok naar een rusthuis, dat men haar heeft kunnen overtuigen deze werken niet te vernietigen.
Geen enkel bevriend journalist of kunstcriticus heeft deze map ooit gezien.
Ze was dichtgekleefd door Jules De Bruycker met de notitie “à detruire”!
Het enige spoor dat men zou kunnen vermoeden, is een brief naar René Van Herreweghe die schrijft: “j’ai des milliers d’oeuvres que je voudrais brûler”

"Deze website is bedoeld om een zo volledig mogelijk beeld te schetsen van het oeuvre van Jules De Bruycker. De afgebeelde werken zijn niet vanzelfsprekend eigendom van de Stichting."